Zapobieganie… głupocie

Ładny dzień, pewnie jeden z pierwszych tej wiosny. Siedzę na placu zabaw dziękując Bogu, że w piaskownicy jest czysto i dziecko może spokojnie się bawić. Gawędzę o niczym z kobietą, która przysiadła obok mnie. Sielanka. Nagle moja rozmówczyni łowi wzrokiem swoje dziecko, zrywa się z ławki i wrzeszczy:
„- Wyrzuć to! Natychmiast to wyrzuć!” Na jej twarzy maluje się obrzydzenie i coś, czego nie umiem nazwać, pewnie wściekłość. Podążam za nią wzrokiem, gdy biegnie w kierunku malca, jeszcze nie ogarniam co się dzieje, jej sylwetka zasłania mi dziecko, słyszę za to zadowolony głos chłopca:
„- Mama, patrz mam balonik!”

Nie widziałam momentu, gdy przykłada go o ust, bo go nadmuchać, matka błyskawicznie pokonała dzieląca ich odległość, wyrwała zaskoczonemu dziecku z dłoni „zabawkę” i dopiero wtedy zaczęło docierać do mnie co się stało… pomyślałam o tym, co ona czuje. Zrobiło mi się niedobrze.

To było ohydne… brak mi słów.
Popieram świadome rodzicielstwo. Uważam, że każdy człowiek ma prawo zadecydować czy chce mieć dzieci i się przed tym zabezpieczyć. Doceniam możliwość ochrony przed chorobami wenerycznymi, choć rozwiązły tryb życia jest dla mnie obrzydliwy. Jak każdy mam prawo do swojego zdania, dlatego proszę, ludzie, myślcie! To nie boli!
Kto to widział, żeby pozostałości po radosnej zabawie wyrzucać przez balkon?

Panowie! Nie ma co się rozwodzić nad tematem. Trzeba po sobie sprzątać! Tym razem to nie było wasze dziecko, ale wyobraźcie sobie, co byście czuli widząc jak wasz synek, czy córeczka przykłada do ust gumę pełna spermy zdjętą w nocy z czyjegoś interesu… wyjętego z czyjegoś łona.

Ja nie straszę AIDS, kiłą czy rzeżączką, choć wszystko jest możliwe. Po prostu proszę, wyobraźcie to sobie. Ohyda to za mało powiedziane, prawda?
A jeśli nie macie jeszcze dzieci i brakuje wam empatii zastanówcie się, jaki niesmak niosłoby wspomnienie, że coś takiego przydarzyło się wam z dzieciństwie, lub przydarzy się kiedyś waszym dzieciom.

Nadesłała