Znowu przechlapane

Chciałabym kiedyś napisać: „wiecie co, u nas jest super”, ale nie sadzę, że za mojego życia coś takiego się zdarzy. Popatrzcie na fotki, poznajecie to miejsce? wszyscy dokładnie wiemy gdzie to jest – ulica Emilii Plater, obok numeru 11. ale dlaczego sfotografowałam zwykłą, mokrą i dziurawą ulicę? Dlatego, kochani Sulęcinianie, że padało, a ja się nawet deszczu czepiam, wredne babsko.

A tak serio, kto w was przechodził tamtędy w deszczu? Kto z was wyszedł stamtąd suchy? Pytam, bo to szczególny fragment drogi. Co prawda ulica po obu stronach jest jednakowo krzywa i wszędzie stoi woda, ale w tym miejscu (budynek nr 11) stoi tuż przy samym chodniku, a ten, choć nie jest wąski, nie mógł zostać oddzielony od jezdni ani pasem zieleni, ani żywopłotem, które to zasłoniłyby pieszych przed strugami brudnej wody wychlapanej spod kół samochodów.

A teraz wyobraźcie sobie, że idziecie na autobus, albo w gości, gdziekolwiek, gdzie nie wypada przyjść z brudną twarzą i ochlapani czarnym lepkim spływającym błockiem. Musicie przejść obok domu nr 11? Mam dwie propozycje: po pierwsze: nie próbujcie się zamyślić, bo nawet jeśli kierujący nadjeżdżającymi pojazdami mają wolny przeciwległy pas i zjadą na środek (co się nagminnie zdarza i dobrze), to i tak możecie zostać zahaczeni, bo kałuża rzadko sięga mniej niż do połowy pasa ruchu, albo po drugie zawczasu zmieńcie stronę ulicy, bo jeśli coś nadjedzie z naprzeciwka, naprawdę nie macie się gdzie schować. i znowu będziecie mieć przechlapane, dosłownie i w przenośni… a zamiast remontu jednej z głównych dróg doczekamy się wspólnie… obietnicy budowy basenu, lub pomnika… żal, jak to u nas, bo władza nie chodzi na piechotę, kochani, tylko sunie rano skodą 80 lub 90 na godzinę ulicą Jana Paska do pracy.

Tekst i zdjęcia nadesłała
Minutka